Gisternacht was Lexie heel onrustig. Ze bleef aan haar slaapkamerdeur krabben. Ik heb haar een tuigje aangedaan (los laten kan niet zolang ze nog geen vriendjes heeft gemaakt met Buddha en Gidget) en gekeken waar ze heen wilde. Ze wilde naar beneden. Toen hebben we haar kinderen maar opgepakt en alles beneden neer gezet. En nu verblijven ze dus in de woonkamer. Voor de kittens is het hier veel leuker, en zo wennen ze ook meer aan de huiselijke geluiden. Maar inmiddels heeft Lexie het in haar hoofd dat ze weer naar boven moet. Zucht....

 
Ze kunnen zo lekker stoeien. Jack is dan eigenlijk te lief, zijn zus is veel feller.